ساعاتی پیـــــش زیـــــر باران بودمـــــ ، بی چتر !
تنها بیـــــنی سرخمـــــ لو مـــــیـــــداد مرا ؛
که باریـــــده امـــــ همـــــراه ابرها ...
امـــــا تابلوی قشنگی شده بودیـــــمـــــ :
مـــــن و جاده و بارون ... !
سلامـــ روزگار …
چه میــــکنـ ـــی با نامـــــردی مـــــردمان …
مـــــن همـــــ …
اگر بگذارند …
دارمـــ خرده های دلمـــــ را …
چسب میزنمـــــ …
راستیــــ این دل …
دل مـــــی شود ؟