کینه را با نگاه ساده ای زنجیر کرد

شعری که جوشید از دلم این بار باشد مال تو

 احساس شیرین دلی ، تبدار باشد مال تو

 از من بریدی بی سبب، من هم گذشتم از دلم

پاینده باشی سهم این ، ایثار باشد مال تو.

 باشد برو بی اعتنا ، تنها رهایم کن ولی ،

 قلبی که مانده پشت این ، دیوار باشد مال تو.

 چیزی ندارم من دگر، جز یک رمق جان در بدن

حتی همین این یک رمق، صدبار باشد مال تو

جز شعر چیز دیگری ، در چنته ام پیدا نشد

 قابل ندارد این غزل ، بردار باشد مال تو.

 

زندگی را می توان درغنچه ها تفسیر کرد

 با نگاه سبز باران عشق را تعبیر کرد

 زندگی راپر ز احساس کبو تر ها نمود

 کینه را با نگاه ساده ای زنجیر کرد

همچو شبنم چشم را درچشم شقایهاگشود

 طرح یک لبخند را بر برگ گل تصویر کرد

 زندگی را می توان در خلوت هر صبحدم

 با وضوئی با دعایی با خدا تقدیر کرد

 کاش میشد لحظه ها را قاب کرد

 روزهای تیره را خواب کرد