دختری به نام لیدا...

آمد و آتش به جانم کرد و رفت
با محبت امتحانم کرد و رفت
آمد و بنشست و آشوبی به پا
در میان دودمانم کرد و رفت
آمد و روئی گشود و شد نهان
نام خود ورد زبانم کرد و رفت
آمد و او دود شد من شعله ای
در وجود خود نهانم کرد و رفت
آمد و برقی شد و جانم بسوخت
آتشین تر این بیانم کرد و رفت
آمد و آئینه گردانم بشد
طوطی بی همزبانم کرد و رفت
آمد و قفل از دهانم برگشود
چشمه آب روانم کرد و رفت
آمد و تیری زد و شد ناپدید
همچنان صیدی ، نشانم کردو رفت
آمدو چون آفتی در من فتاد
سر به سوی آسمانم کرد و رفت