بگذار سپیده سر زند
چه باک که من بمیرم و شبنم فروخشکد
و شبگیر خاموش شود و شباهنگ گنگ گردد .
و مهتاب رنگ بازد و ستاره ی سحری بازگردد .
و راه کهکشان بسته شود . . .
بگذار سپیده سر زند و پروانه به سوی آفتاب پر کشد.
دوستی اتفاق است جدایی رسم طبیعت..
طبیعت زیباست نه به زیبایی حقیقت..
حقیقت تلخ است. نه به تلخی جدایی ..
جدایی سخت است نه به تلخی تنهایی..
باران که میبارد دلم برایت تنگ میشود...
راه میوفتم بدون چتر..
من بغض میکنم آسمون بجای من گریه...
ای کاش دستانم هیچ وقت بی دستات نمی موند.
سلام
آهنگ وبلاگتان عالی...
باز هم بخوان حرف دل را از چشم ترم
آقا
هــر کـبــوتــر کـــه بــوَد دور ز تـــ ــو دلــتـــنـگــــ اســتــــ
مـــن کـبــوتـــر نــیــَـم امــّـا
دلِ مـــن بـــس تــنـــگــــ اسـتــــ . . .
کژال***
مرسی
لطف داری